WACŁAW KUJAWA (1890-1962)

URODZONY: 16 sierpnia 1890 r. w Czeszewie (Wągrowiec). Syn Józefa i Józefy (z d. Dorożewskiej).
ZMARŁY: 7 listopada 1962 r. w Szczecinie.
RODZINA: Żona Pelagia Kujawa (z d. Figas, ur. 4 marca 1899 w Poznaniu, zm. 20 styczni 1982 r. w Szczecinie).
POCHÓWEK: Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kw. 21 rz. 4 gr. 4) razem z żoną.

Od 4 września 1918 r. był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. W POW został zaprzysiężony 2 listopada 1918 r. Dostarczał broń dla organizacji. W listopadzie i grudniu 1918 r. brał udział w pracach przygotowawczych do Powstania. Zgłosił się 15 stycznia 1919 r. do Powstania Wielkopolskiego, jako latający pilot Stacji Lotniczej Ławica. Ponadto brał udział w organizowaniu oddziału czeszewskiego – był jego dowódcą. Brał udział w akcji spalenia mostu nad Notecią w miejscowości Milicz. Dołączył następnie do kompanii gołanieckiej. Walczył na Froncie Północnym. Brał udział w bitwach pod Kcynią, Szamocinem, Chodzieżą i Margoninem. Wykonywał także loty bojowe, wywiadowcze i propagandowe na Górny Śląsk.

Był inwalidą wojennym z roku 1919 r., gdzie został ranny w katastrofie lotniczej (90% niezdolności do pracy). Awansowany do stopnia chorążego. Z zawodu technik pilot.

Po II wojnie światowej został oddelegowany przez nowe władze do grupy operacyjnej administracji państwowej na powiat sulęciński oraz na powiat myśliborski. Należał do grupy przemysłowej. W grupie myśliborskiej został oddany do dyspozycji pełnomocnika przemysłowego Stefana Orłowskiego. Pracował w zakładach mechanicznych.

Przynależał do Stronnictwa Pracy. Był członkiem Zarządu Izby Rzemieślniczej, Zrzeszenia Kupców Elektrycznych, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Pobierał emeryturę za wysługę lat, jako lotnik WP (wysokość 3 000 zł, 1949 r.)

Zarząd Koła Szczecin określił Wacława Kujawę, jako